Η γαλλική εφημερίδα “LIBERATION” της Τρίτης 21 Φεβρουαρίου δημοσίευσε ένα σημαντικό κείμενο αντιμνημονιακής συμπαράστασης προς τον ελληνικό λαό και ενάντια στις ισοπεδωτικές πολιτικές που με αφετηρία την Ελλάδα προβλέπεται να επεκταθούν σε όλη την Ευρώπη. Συνυπογράφεται από κορυφαίους γάλλους στοχαστές- μεταξύ των οποίων ο Μπαντιού, ο Μπαλιμπάρ, ο Νανσύ, ο Ρανσιέρ, η Μπάρμπαρα Κασσέν, ο Μισέλ Σουριά, ο Ντιντί -Υμπερμάν,ο Ρογκοζίνσκι, κ.ά. Κινητοποιήθηκαν με πρωτοβουλία του Ελληνικού περιοδικού αληthεια που τους πρότεινε και το κείμενο για συνυπογραφή. Συνοδεύεται από ένα κάλεσμα για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής αλληλεγγύης που ήδη βρίσκει ανταπόκριση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Το κείμενο που υπέγραψαν οι Γάλλοι διανοούμενοι αναφέρει τα εξής:
“Τη στιγμή που ένας στους δύο Έλληνες νέους είναι άνεργος, 25.000 άστεγοι περιπλανώνται στους δρόμους της Αθήνας, το 30% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχιας, χιλιάδες οικογένειες υποχρεούνται να βάλουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα προκειμένου να μην πεθάνουν από την πείνα και το κρύο, νεόφτωχοι και πρόσφυγες δίνουν μάχες για τους σκουπιδοτενεκέδες στους δημόσιους χώρους, οι «σωτήρες» της Ελλάδας, υπό το πρόσχημα ότι οι Έλληνες «δεν καταβάλουν αρκετές προσπάθειες», επιβάλλουν ένα νέο σχέδιο βοήθειας που διπλασιάζει τη χορηγούμενη θανατηφόρα δόση. Ένα σχέδιο που καταργεί το εργατικό Δίκαιο και καταδικάζει τους φτωχούς σε ακραία ένδεια, εξαφανίζοντας παράλληλα τις μεσαίες τάξεις.
Ο στόχος δεν είναι σε καμία περίπτωση η «σωτηρία» της Ελλάδας: όλοι οι οικονομολόγοι που είναι άξιοι του ονόματός τους συμφωνούν επ’ αυτού. Το ζητούμενο είναι να κερδηθεί χρόνος προκειμένου να σωθούν οι πιστωτές ενώ παράλληλα η χώρα οδηγείται σε μια προδιαγεγραμμένη χρεοκοπία. Πρωτίστως, το ζητούμενο είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε εργαστήριο μιας κοινωνικής μεταλλαγής που θα γενικευθεί, σε έναν δεύτερο χρόνο, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Το μοντέλο που δοκιμάζεται πάνω στους Έλληνες είναι εκείνο μιας κοινωνίας χωρίς δημόσιες υπηρεσίες, στο πλαίσιο της οποίας τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα κατεδαφίζονται, η υγεία καθίσταται προνόμιο των πλουσίων, οι ευπαθείς πληθυσμοί προορίζονται για μια προγραμματισμένη εξόντωση, ενώ όσοι εξακολουθούν να έχουν μια εργασία καταδικάζονται σε ακραίες μορφές εργασιακής επισφάλειας και οικονομικής εξαθλίωσης.
Προκειμένου όμως αυτή η αντεπίθεση του νεοφιλελευθερισμού να πετύχει τον στόχο της χρειάζεται να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς που καταργεί τα πλέον στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Με διαταγή των σωτήρων, βλέπουμε λοιπόν να εγκαθίστανται στην Ευρώπη κυβερνήσεις τεχνοκρατών που περιφρονούν τη λαϊκή κυριαρχία. Πρόκειται για ένα σημείο καμπής όσον αφορά στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα στο πλαίσιο των οποίων βλέπουμε τους «αντιπροσώπους του λαού» να εξουσιοδοτούν εν λευκώ τους ειδικούς και τους τραπεζίτες, απαρνούμενοι την υποτιθέμενη εξουσία τους να αποφασίζουν. Ένα είδος κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος, το οποίο προσφεύγει, μεταξύ άλλων, και σε ένα διευρυμένο κατασταλτικό οπλοστάσιο απέναντι στις λαϊκές διαμαρτυρίες. Έτσι, από τη στιγμή που οι βουλευτές επικύρωσαν την διαμετρικά αντίθετη με την εντολή που είχαν λάβει σύμβαση που τους υπαγόρευσε η Τρόικα (Ευρωπαϊκή Ένωση, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), μια εξουσία στερούμενη δημοκρατικής νομιμότητας υποθήκευσε το μέλλον της χώρας για τα επόμενα τριάντα ή σαράντα χρόνια.
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να δημιουργήσει έναν δεσμευμένο τραπεζικό λογαριασμό στον οποίον θα κατατίθεται απευθείας η βοήθεια προς την Ελλάδα προκειμένου να χρησιμοποιείται αποκλειστικά προς όφελος του χρέους. Τα έσοδα της χώρας οφείλουν να αφιερώνονται κατά «απόλυτη προτεραιότητα» στην εξόφληση των πιστωτών και, εφόσον παραστεί ανάγκη, να κατατίθενται απευθείας σε αυτόν τον λογαριασμό την διαχείριση του οποίου έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Σύμβαση υπαγορεύει ρητά ότι κάθε νέα υποχρέωση που θα προκύπτει στο πλαίσιό της θα διέπεται από το αγγλικό δίκαιο, το οποίο απαιτεί υλικές εγγυήσεις, ενώ οι διενέξεις θα εκδικάζονται από τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου, με την Ελλάδα να έχει αποποιηθεί εκ των προτέρων κάθε δικαίωμα προσφυγής ενάντια σε όποια κατάσχεση αποφασίσουν οι πιστωτές της. Για να ολοκληρωθεί η εικόνα, οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν ανατεθεί σε ένα Ταμείο υπό τη διαχείριση της Τρόικας στο οποίο θα κατατίθενται οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δημοσίων αγαθών. Εν συντομία, έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη λεηλασία, χαρακτηριστικό γνώρισμα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού που προσφέρει εν προκειμένω στον εαυτό του μια θεσμική καθοσίωση. Στο βαθμό που πωλητές και αγοραστές θα κάθονται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού, δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι το εν λόγω εγχείρημα ιδιωτικοποιήσεων αποτελεί πραγματικό συμπόσιο για τους αγοραστές.
Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα είχαν ως μοναδικό αποτέλεσμα την εμβάθυνση του ελληνικού εθνικού χρέους το οποίο, με τη βοήθεια των σωτήρων που δανείζουν με τοκογλυφικά επιτόκια, έχει κυριολεκτικά εκτοξευθεί στα ύψη προσεγγίζοντας το 170% ενός ακαθάριστου εθνικού προϊόντος σε ελεύθερη πτώση, ενώ το 2009 δεν αντιπροσώπευε παρά το 120%. Μπορεί κανείς να στοιχηματίσει ότι αυτός ο εσμός σχεδίων σωτηρίας -τα οποία παρουσιάζονται κάθε φορά ως «τελικά»- δεν στόχευε παρά στο να εξασθενίσει ολοένα και περισσότερο τη θέση της Ελλάδας ούτως ώστε, στερούμενη κάθε δυνατότητας να προτείνει από μόνη της τους όρους μιας ανασυγκρότησης , να εξαναγκαστεί να εκχωρήσει τα πάντα στους πιστωτές της υπό τον εκβιασμό «καταστροφή ή λιτότητα». Η τεχνητή και καταναγκαστική επιδείνωση του προβλήματος του χρέους χρησιμοποιήθηκε σαν όπλο εφόδου για την άλωση μιας κοινωνίας στο σύνολό της.
Σκόπιμα χρησιμοποιούμε εδώ όρους που ανήκουν στη στρατιωτική ορολογία: πρόκειται σαφώς για έναν πόλεμο που διεξάγεται με τα μέσα της οικονομίας, της πολιτικής και του δικαίου, έναν πόλεμο ταξικό εναντίον ολόκληρης της κοινωνίας. Και τα λάφυρα που η χρηματοπιστωτική τάξη υπολογίζει να αποσπάσει από «τον εχθρό» είναι τα κοινωνικά κεκτημένα και τα δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά αυτό που διακυβεύεται σε τελική ανάλυση είναι η δυνατότητα για μια ανθρώπινη ζωή. Και η ζωή εκείνων που δεν παράγουν ή δεν καταναλώνουν αρκετά σε σύγκριση με τις στρατηγικές μεγιστοποίησης του κέρδους, δεν πρέπει να διατηρηθεί.
Έτσι, η αδυναμία μιας χώρας πιασμένης στη μέγγενη της χωρίς όρια κερδοσκοπίας και των καταστροφικών σχεδίων σωτηρίας, γίνεται η μυστική πόρτα από την οποία εισβάλλει βίαια ένα μοντέλο κοινωνίας σύμφωνο προς τις απαιτήσεις του νέο-φιλελεύθερου φονταμενταλισμού. Μοντέλο που προορίζεται για ολόκληρη την Ευρώπη και πέραν αυτής. Αυτό είναι το πραγματικό διακύβευμα, και γι αυτό η υπεράσπιση του ελληνικού λαού δεν είναι συρρικνώσιμη σε μια χειρονομία αλληλεγγύης ή αφηρημένης ανθρωπιάς: διακυβεύεται το μέλλον της δημοκρατίας και η τύχη των ευρωπαϊκών λαών. Παντού η «επιτακτική αναγκαιότητα» μιας «οδυνηρής αλλά σωτήριας» λιτότητας θα μας παρουσιαστεί ως το μέσον για να αποφύγουμε τη μοίρα της Ελλάδας, ενώ οδηγεί κατευθείαν σε αυτήν.
Μπροστά σε αυτή την οργανωμένη επίθεση ενάντια στην κοινωνία, μπροστά στην καταστροφή και των τελευταίων νησίδων της δημοκρατίας, καλούμε τους συμπολίτες μας, τους γάλλους και ευρωπαίους φίλους μας να εκφρασθούν σθεναρά. Δεν πρέπει να αφήσουμε το μονοπώλιο του λόγου στους ειδήμονες και στους πολιτικάντηδες. Το γεγονός ότι το αίτημα κυρίως των γερμανών και των γάλλων ιθυνόντων είναι η απαγόρευση πλέον των εκλογών στην Ελλάδα μπορεί να μάς αφήνει άραγε αδιάφορους; Ο στιγματισμός και η συστηματική δυσφήμηση ενός λαού δεν θα άξιζε άραγε μια απάντηση; Είναι δυνατόν να μην υψώσουμε την φωνή μας ενάντια στη θεσμική δολοφονία του ελληνικού λαού; Και μπορούμε άραγε να σιωπούμε μπροστά στην καταναγκαστική εγκαθίδρυση ενός συστήματος που θέτει εκτός νόμου ακόμη και την ίδια την ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης;
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο μη επιστροφής. Είναι επείγον να δώσουμε τη μάχη των αριθμών και τον πόλεμο των λέξεων για να αναχαιτίσουμε την ακραίο-φιλελεύθερη ρητορική του φόβου και της παραπληροφόρησης. Είναι επείγον να αποδομήσουμε τα μαθήματα ηθικής που συσκοτίζουν την πραγματική διαδικασία που εκτυλίσσεται μέσα στην κοινωνία. Είναι κάτι περισσότερο από επείγον να απομυθοποιήσουμε τη ρατσιστική εμμονή περί ελληνικής «ιδιαιτερότητας» που φιλοδοξεί να αναγάγει τον υποτιθέμενο εθνικό χαρακτήρα ενός λαού (τεμπελιά ή κατά βούληση πονηριά) σε πρωταρχική αιτία μιας κρίσης η οποία στην πραγματικότητα είναι παγκόσμια. Αυτό που μετρά σήμερα δεν είναι οι ιδιαιτερότητες, πραγματικές ή φαντασιακές, αλλά τα κοινά: η τύχη ενός λαού που θα επηρεάσει και τους άλλους.
Πολλές τεχνικές λύσεις έχουν προταθεί για να βγούμε από το δίλημμα «ή καταστροφή της κοινωνίας ή πτώχευση» (πράγμα που σημαίνει, το βλέπουμε σήμερα: «και καταστροφή και πτώχευση). Όλες οι λύσεις πρέπει να εξεταστούν σαν στοιχεία στοχασμού προκειμένου να οικοδομήσουμε μιαν άλλη Ευρώπη. Αλλά κατ’ αρχάς πρέπει να καταγγείλουμε το έγκλημα, να αναδείξουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός, εξ αιτίας των «σχεδίων βοήθειας» τα οποία έχουν συλληφθεί από και για τους κερδοσκόπους και τους πιστωτές. Τη στιγμή που ένα κίνημα υποστήριξης υφαίνεται σε όλο τον κόσμο, όπου τα δίκτυα Ιντερνέτ βουίζουν από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, οι γάλλοι διανοούμενοι θα ήταν άραγε οι τελευταίοι που θα ύψωναν τη φωνή τους υπέρ της Ελλάδας; Χωρίς να περιμένουμε περισσότερο, ας πολλαπλασιάσουμε τα άρθρα, τις παρεμβάσεις στα μέσα, τις συζητήσεις, τις εκκλήσεις, τις διαδηλώσεις. Γιατί κάθε πρωτοβουλία είναι καλοδεχούμενη, κάθε πρωτοβουλία είναι επείγουσα. Σε ό,τι μας αφορά, ιδού τι προτείνουμε: να προχωρήσουμε τάχιστα στη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής επιτροπής διανοουμένων και καλλιτεχνών για την αλληλεγγύη προς τον ελληνικό λαό που αντιστέκεται.
Αν δεν είμαστε εμείς, ποιος θα είναι;
Αν δεν είναι τώρα, πότε θα είναι;”
Βίκη ΣΚΟΥΜΠΗ, Αρχισυντάκτρια του περιοδικού αλήthεια, Αθήνα.
Michel SURYA, Διευθυντής του περιοδικού Lignes, Παρίσι.
Δημήτρις Βεργέτης, Διευθυντής του περιοδικού αλήthεια.
ΚαιDaniel ALVAROAlain BADIOUJean-Christophe BAILLYEtienne BALIBARFernanda BERNARDOBarbara CASSINBruno CLEMENTDanièle COHEN-LEVINASYannick COURTELClaire DENISGeorges DIDI-HUBERMANNRoberto ESPOSITOFrancesca ISIDORIPierre-Philippe JANDINJèrôme LEBREJean-Clet MARTINJean-Luc NANCYJacques RANCIEREJudith REVELElisabeth RIGALJacob ROGOZINSKIAvital RONELLUgo SANTIAGOBeppe SEBASTEMichele SINAPIEnzo TRAVERSO
Sauvons le peuple grec de ses sauveurs !
Αναζητώ, αναζητώ, αναζητώ, από τότε που θυμάμαι και ελπίζω να συνεχίσω έτσι μέχρι να πεθάνω.
triantageo@gmail.com
Προβολή πλήρους προφίλ.
Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012
Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012
Ανοικτή επιστολή προς Γ. Πεταλωτή:Γιατί όφειλες να ψηφίσεις ΟΧΙ
Κύριε Πεταλωτή,
Σας απαντώ στην επιστολή σας, με την οποία αιτιολογείτε γιατί ψηφίσατε υπέρ της νέας δανειακής σύμβασης:
1ον - «Σύμφωνα με το μνημόνιο ΙΙ το ελληνικό χρέος θα γίνει βιώσιμο»
Σύμφωνα με τεχνικές μελέτες οικονομολόγων του ΔΝΤ για να υπάρχει μια έλαχιστη πιθανότητα επιτυχίας, δηλ. για να γίνει το χρέος μας βιώσιμο, θα έπρεπε το Α’ Εξάμηνο του 2012 να είχαμε:
α) Ανάπτυξη + 2 %, ενώ όπως είναι γνωστό είναι -7%, και
β) Πληθωρισμό μικρότερο του 1,7% ενώ είναι πολύ μεγαλύτερος
Σύμφωνα με τις παραπάνω μελέτες λοιπόν, το χρέος μας με το μνημόνιο ΙΙ δεν είναι βιώσιμο! Εξάλλου το έχουμε ξαναδεί το «έργο» από την αποτυχία του 1ου μνημονίου και μάλιστα τώρα με τη ραγδαία μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, θα βαθύνει η ύφεση ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα το 2ο μνημόνιο να επιταχύνει την πτώση της Ελλάδας! Συνεπώς σε 4-6 μήνες θα αναγκαστούμε σε άτακτη χρεοκοπία ενώ παράλληλα θα έχει υποθηκευτεί η Χώρα και ο πλούτος της και θα έχει οδηγηθεί στην εξαθλίωση ο ελληνικός λαός!
«Ειδικότερα, η προβλεπόμενη μείωση μισθών, συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας, συμπεριλαμβανομένων και των κατώτατων μισθών μέσω νομοθετικής παρέμβασης, η αποδόμηση των συλλογικών συμβάσεων και η κατάλυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων θα ενισχύσουν επικίνδυνα την υφεσιακή διολίσθηση στην ελληνική οικονομία, θα οξύνουν την ανεργία και τη φτώχεια, θα επιβαρύνουν, αντί να αμβλύνουν, το δημοσιονομικό έλλειμμα και θα διογκώσουν το χρέος. Τελικά θα καταστήσουν πιο δύσκολη την εξυπηρέτηση του χρέους, ακόμα και μετά την απομείωσή του μέσω του PSI». Δήλωση Λούκας Κατσέλη 12-2-2012, Καθηγήτρια Οικονομικών Επιστημών.
2ον - «Δεν θα έχουμε φάρμακα για τα Νοσοκομεία, πετρέλαιο για τα Σχολεία, ηλεκτρικό ρεύμα, δεν θα έχουμε να φάμε κλπ»
Η νέα δανειακή σύμβαση, όπως λέει και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών κ.Σόϊμπλε, δεν προβλέπει ούτε ένα ευρώ για μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές κ.α, καθώς επίσης και για λειτουργικές δαπάνες Νοσοκομείων, Σχολείων, Ιδρυμάτων κ.α. (φάρμακα, τρόφιμα, πετρέλαιο κλπ). Δηλαδή είναι ξεκάθαρο ότι τα νέα δάνεια θα μας δοθούν για να αποπληρώσουμε μόνο τα χρέη μας ! Προς τι λοιπόν οι γελοίοι εκφοβισμοί ότι δεν θα έχουμε πετρέλαιο, φάρμακα κλπ;
3ον - «Δεν θα μπορούν να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις κλπ»
Ο Πρωθυπουργός στο διάγγελμά του το περασμένο Σάββατο είπε ότι ακόμη κι αν αποφασίσουμε να μην πληρώσουμε τα χρέη μας, θα έχουμε πρωτογενές έλλειμμα 5 δις ευρώ. Δηλ. αν κηρύξουμε στάση πληρωμών στους εξωτερικούς δανειστές μας, θα μας λείπουν 5 δις από τα συνολικά 50 περίπου δις των συνολικών κρατικών δαπανών. Θα μας λείπει δηλ. ένα 10%, που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει μια κλιμακωτή μεσοσταθμική μείωση 15% από τα υψηλότερα επίπεδα έτσι ώστε να μην αγγιχθούν καθόλου οι χαμηλοί μισθοί και συντάξεις. Και σ’ αυτήν την περίπτωση καταρρίπτεται το σαθρό επιχείρημα ότι δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις!
4ον - «Η ΕΚΤ θα σταματήσει να παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες και δεν θα μπορούμε να πάρουμε χρήματα από τις τράπεζες»
Εάν γίνει αυτό θα καταρρεύσει άμεσα το Ιταλικό, το Ισπανικό μετά το Γαλλικό και τελικά το Γερμανικό τραπεζικό σύστημα!
«Αυτός ο ισχυρισμός δεν έχει καμιά επιστημονική βάση και επομένως αποτελεί ωμό εκβιασμό του ελληνικού λαού» (Γ. Βαρουφάκης, Καθηγητής Οικονομικών Επιστημών).
5ον - «Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει θα τη διώξουν από την Ε.Ε. και από το ευρώ»
Δεν υπάρχει καμία νομική διαδικασία αποπομπής μια χώρας είτε από την Ευρωζώνη είτε από το ευρώ! Εξάλλου από τον Μάϊο του 2010 που μπήκαμε στο μνημόνιο δεν είμαστε ουσιαστικά χρεοκοπημένοι εφόσον είμαστε εκτός αγορών; Γιατί λοιπόν δεν μας απέβαλαν ήδη; Κύριε Πεταλωτή ως δικηγόρος θα έπρεπε να το γνωρίζετε.
«Ενώ δεν υπάρχει νομική βάση για αποπομπή της Ελλάδος από την Ευρωζώνη χωρίς τη θέλησή της, η Κυβέρνηση επισείει τον κίνδυνο χρεοκοπίας, για να εκβιάσει την υπερψήφιση μέτρων, που είναι αυτά που θα μας οδηγήσουν τελικά σ’ αυτό που προσπαθούμε ν’ αποφύγουμε, δηλαδή στην άτακτη χρεοκοπία». Δήλωση Λούκας Κατσέλη 12-2-2012, Καθηγήτρια Οικονομικών Επιστημών.
Κύριε Πεταλωτή,
Τι κάνατε έως τώρα με την ανάπτυξη; Τι κάνατε έως τώρα με το ΕΣΠΑ; Τι κάνατε έως τώρα με τη δίκαιη φορολόγηση και την ανακατανομή του πλούτου υπέρ των ασθενεστέρων; Τι κάνατε με τις καταθέσεις στην Ελβετία και αλλού; Τι κάνατε με τους ενόχους της SIEMENS και με τα άλλα σκάνδαλα; Τι κάνατε με τη διαφθορά γενικότερα; Τι κάνατε με την αξιοκρατία; Τι κάνατε με την ανασυγκρότηση της Δημόσιας Διοίκησης, που τη διαλύσατε με τον Καλλικράτη; Τι κάνατε με τη δυσφήμηση του Δημόσιου Τομέα και της Χώρας γενικότερα; Δυστυχώς για μας, η απάντηση είναι: ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ !!!
Τέλος θα ήθελα να ρωτήσω: Γιατί γίνονται κρυφές αγορές ελληνικών ομολόγων τους τελευταίους μήνες από τα αποθεματικά όλων των Ταμείων; Για να μπορέσουν να τα ξεφορτωθούν οι Γερμανικές και οι Γαλλικές τράπεζες;
Τέρμα πια η τρομοκράτησή μας! Δεν έχουμε δώσει το δικαίωμα σε κανέναν, πόσο μάλλον σε εκπρόσωπό μας στην Βουλή να μας ξεγελά με σαθρούς εκβιασμούς! Αν έχετε λοιπόν την παραμικρή αξιοπρέπεια σας ζητώ να παραιτηθείτε άμεσα από την βουλευτική σας έδρα, επειδή δεν σας δώσαμε, δια της ψήφου μας, κανένα δικαίωμα να υποθηκεύσετε το μέλλον της Χώρας και των παιδιών μας, διότι με τις ενέργειές σας αυτές τα καταδικάζετε σε σχεδόν βέβαιη μετανάστευση σε άλλες χώρες για να επιβιώσουν!
Και αν εν τέλει είσασταν δημοκράτης και όχι καταχραστής της εντολής μας, θα έπρεπε τουλάχιστον να έχετε το θάρρος να κάνετε μια ανοιχτή εκδήλωση και να παρουσιάσετε τις θέσεις σας για να υπάρχει δυνατότητα αντιπαράθεσης επιχειρημάτων και διαλόγου! Που να τολμήσετε όμως να αντικρύσετε κατάματα την αλήθεια;
Με τιμή
Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος
Πολίτης της Ροδόπης
Υ.Γ. Ως ΑΔΕΔΥ Ν. Ροδόπης έχουμε καταθέσει Ερώτηση στη Βουλή για τη μεθόδευση της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για τη δυσφήμηση του Δημόσιου Τομέα και τη στοχοποίηση της Χώρας μας. Ρίξατε καμιά ματιά και ως Υφυπουργός Δικαιοσύνης;
Σας απαντώ στην επιστολή σας, με την οποία αιτιολογείτε γιατί ψηφίσατε υπέρ της νέας δανειακής σύμβασης:
1ον - «Σύμφωνα με το μνημόνιο ΙΙ το ελληνικό χρέος θα γίνει βιώσιμο»
Σύμφωνα με τεχνικές μελέτες οικονομολόγων του ΔΝΤ για να υπάρχει μια έλαχιστη πιθανότητα επιτυχίας, δηλ. για να γίνει το χρέος μας βιώσιμο, θα έπρεπε το Α’ Εξάμηνο του 2012 να είχαμε:
α) Ανάπτυξη + 2 %, ενώ όπως είναι γνωστό είναι -7%, και
β) Πληθωρισμό μικρότερο του 1,7% ενώ είναι πολύ μεγαλύτερος
Σύμφωνα με τις παραπάνω μελέτες λοιπόν, το χρέος μας με το μνημόνιο ΙΙ δεν είναι βιώσιμο! Εξάλλου το έχουμε ξαναδεί το «έργο» από την αποτυχία του 1ου μνημονίου και μάλιστα τώρα με τη ραγδαία μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, θα βαθύνει η ύφεση ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα το 2ο μνημόνιο να επιταχύνει την πτώση της Ελλάδας! Συνεπώς σε 4-6 μήνες θα αναγκαστούμε σε άτακτη χρεοκοπία ενώ παράλληλα θα έχει υποθηκευτεί η Χώρα και ο πλούτος της και θα έχει οδηγηθεί στην εξαθλίωση ο ελληνικός λαός!
«Ειδικότερα, η προβλεπόμενη μείωση μισθών, συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας, συμπεριλαμβανομένων και των κατώτατων μισθών μέσω νομοθετικής παρέμβασης, η αποδόμηση των συλλογικών συμβάσεων και η κατάλυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων θα ενισχύσουν επικίνδυνα την υφεσιακή διολίσθηση στην ελληνική οικονομία, θα οξύνουν την ανεργία και τη φτώχεια, θα επιβαρύνουν, αντί να αμβλύνουν, το δημοσιονομικό έλλειμμα και θα διογκώσουν το χρέος. Τελικά θα καταστήσουν πιο δύσκολη την εξυπηρέτηση του χρέους, ακόμα και μετά την απομείωσή του μέσω του PSI». Δήλωση Λούκας Κατσέλη 12-2-2012, Καθηγήτρια Οικονομικών Επιστημών.
2ον - «Δεν θα έχουμε φάρμακα για τα Νοσοκομεία, πετρέλαιο για τα Σχολεία, ηλεκτρικό ρεύμα, δεν θα έχουμε να φάμε κλπ»
Η νέα δανειακή σύμβαση, όπως λέει και ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών κ.Σόϊμπλε, δεν προβλέπει ούτε ένα ευρώ για μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές κ.α, καθώς επίσης και για λειτουργικές δαπάνες Νοσοκομείων, Σχολείων, Ιδρυμάτων κ.α. (φάρμακα, τρόφιμα, πετρέλαιο κλπ). Δηλαδή είναι ξεκάθαρο ότι τα νέα δάνεια θα μας δοθούν για να αποπληρώσουμε μόνο τα χρέη μας ! Προς τι λοιπόν οι γελοίοι εκφοβισμοί ότι δεν θα έχουμε πετρέλαιο, φάρμακα κλπ;
3ον - «Δεν θα μπορούν να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις κλπ»
Ο Πρωθυπουργός στο διάγγελμά του το περασμένο Σάββατο είπε ότι ακόμη κι αν αποφασίσουμε να μην πληρώσουμε τα χρέη μας, θα έχουμε πρωτογενές έλλειμμα 5 δις ευρώ. Δηλ. αν κηρύξουμε στάση πληρωμών στους εξωτερικούς δανειστές μας, θα μας λείπουν 5 δις από τα συνολικά 50 περίπου δις των συνολικών κρατικών δαπανών. Θα μας λείπει δηλ. ένα 10%, που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει μια κλιμακωτή μεσοσταθμική μείωση 15% από τα υψηλότερα επίπεδα έτσι ώστε να μην αγγιχθούν καθόλου οι χαμηλοί μισθοί και συντάξεις. Και σ’ αυτήν την περίπτωση καταρρίπτεται το σαθρό επιχείρημα ότι δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις!
4ον - «Η ΕΚΤ θα σταματήσει να παρέχει ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες και δεν θα μπορούμε να πάρουμε χρήματα από τις τράπεζες»
Εάν γίνει αυτό θα καταρρεύσει άμεσα το Ιταλικό, το Ισπανικό μετά το Γαλλικό και τελικά το Γερμανικό τραπεζικό σύστημα!
«Αυτός ο ισχυρισμός δεν έχει καμιά επιστημονική βάση και επομένως αποτελεί ωμό εκβιασμό του ελληνικού λαού» (Γ. Βαρουφάκης, Καθηγητής Οικονομικών Επιστημών).
5ον - «Αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει θα τη διώξουν από την Ε.Ε. και από το ευρώ»
Δεν υπάρχει καμία νομική διαδικασία αποπομπής μια χώρας είτε από την Ευρωζώνη είτε από το ευρώ! Εξάλλου από τον Μάϊο του 2010 που μπήκαμε στο μνημόνιο δεν είμαστε ουσιαστικά χρεοκοπημένοι εφόσον είμαστε εκτός αγορών; Γιατί λοιπόν δεν μας απέβαλαν ήδη; Κύριε Πεταλωτή ως δικηγόρος θα έπρεπε να το γνωρίζετε.
«Ενώ δεν υπάρχει νομική βάση για αποπομπή της Ελλάδος από την Ευρωζώνη χωρίς τη θέλησή της, η Κυβέρνηση επισείει τον κίνδυνο χρεοκοπίας, για να εκβιάσει την υπερψήφιση μέτρων, που είναι αυτά που θα μας οδηγήσουν τελικά σ’ αυτό που προσπαθούμε ν’ αποφύγουμε, δηλαδή στην άτακτη χρεοκοπία». Δήλωση Λούκας Κατσέλη 12-2-2012, Καθηγήτρια Οικονομικών Επιστημών.
Κύριε Πεταλωτή,
Τι κάνατε έως τώρα με την ανάπτυξη; Τι κάνατε έως τώρα με το ΕΣΠΑ; Τι κάνατε έως τώρα με τη δίκαιη φορολόγηση και την ανακατανομή του πλούτου υπέρ των ασθενεστέρων; Τι κάνατε με τις καταθέσεις στην Ελβετία και αλλού; Τι κάνατε με τους ενόχους της SIEMENS και με τα άλλα σκάνδαλα; Τι κάνατε με τη διαφθορά γενικότερα; Τι κάνατε με την αξιοκρατία; Τι κάνατε με την ανασυγκρότηση της Δημόσιας Διοίκησης, που τη διαλύσατε με τον Καλλικράτη; Τι κάνατε με τη δυσφήμηση του Δημόσιου Τομέα και της Χώρας γενικότερα; Δυστυχώς για μας, η απάντηση είναι: ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ !!!
Τέλος θα ήθελα να ρωτήσω: Γιατί γίνονται κρυφές αγορές ελληνικών ομολόγων τους τελευταίους μήνες από τα αποθεματικά όλων των Ταμείων; Για να μπορέσουν να τα ξεφορτωθούν οι Γερμανικές και οι Γαλλικές τράπεζες;
Τέρμα πια η τρομοκράτησή μας! Δεν έχουμε δώσει το δικαίωμα σε κανέναν, πόσο μάλλον σε εκπρόσωπό μας στην Βουλή να μας ξεγελά με σαθρούς εκβιασμούς! Αν έχετε λοιπόν την παραμικρή αξιοπρέπεια σας ζητώ να παραιτηθείτε άμεσα από την βουλευτική σας έδρα, επειδή δεν σας δώσαμε, δια της ψήφου μας, κανένα δικαίωμα να υποθηκεύσετε το μέλλον της Χώρας και των παιδιών μας, διότι με τις ενέργειές σας αυτές τα καταδικάζετε σε σχεδόν βέβαιη μετανάστευση σε άλλες χώρες για να επιβιώσουν!
Και αν εν τέλει είσασταν δημοκράτης και όχι καταχραστής της εντολής μας, θα έπρεπε τουλάχιστον να έχετε το θάρρος να κάνετε μια ανοιχτή εκδήλωση και να παρουσιάσετε τις θέσεις σας για να υπάρχει δυνατότητα αντιπαράθεσης επιχειρημάτων και διαλόγου! Που να τολμήσετε όμως να αντικρύσετε κατάματα την αλήθεια;
Με τιμή
Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος
Πολίτης της Ροδόπης
Υ.Γ. Ως ΑΔΕΔΥ Ν. Ροδόπης έχουμε καταθέσει Ερώτηση στη Βουλή για τη μεθόδευση της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για τη δυσφήμηση του Δημόσιου Τομέα και τη στοχοποίηση της Χώρας μας. Ρίξατε καμιά ματιά και ως Υφυπουργός Δικαιοσύνης;
Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Πολλοί αναρωτιούνται αν μπορούμε να αλλάξουμε ριζικά ως χώρα, ως κοινωνία, ως οικονομία, ως έθνος. Σε πολλές συζητήσεις πολλοί ισχυρίζονται ότι ακόμη και να θέλαμε να αλλάξουμε, πιθανόν να χρειαζόμαστε πάρα πολλά χρόνια για να τα καταφέρουμε και κατά συνέπεια οδηγούμαστε και πάλι στο ανέφικτο. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είμαστε «καταδικασμένοι» στη μοίρα μας; Είναι αλήθεια ότι «Ο έλληνας δεν αλλάζει!», όπως συνηθίζεται να λέγεται;
Καταρχήν η αλλαγή θα αρχίσει από τη στιγμή που:
1ον Αναγνωρίσουμε το πρόβλημα και
2ον Αποφασίσουμε όλοι μαζί (ή τουλάχιστον αρκετοί) να αλλάξουμε τη "μοίρα" μας.
Από την εμπειρία μου διατείνομαι ότι "εντέχνως" μας εμποδίζουν να αναγνωρίσουμε σφαιρικά το υφιστάμενο πρόβλημα. Όλοι αντιλαμβανόμαστε κάποια προβλήματα από τα βιώματά μας, αλλά (συνήθως) δεν μπορούμε να τα συνδέσουμε όλα μαζί, έτσι ώστε να έχουμε συνολική εικόνα για τα πραγματικά αίτια.
Από τα βιώματά μου (έζησα σε διάφορες πόλεις, Δημόσια Διοίκηση, συνδικαλισμός, πολιτική κ।α) αντιλήφθηκα ότι κύριο εργαλείο του συστήματος είναι ένα δίκτυο ξεπουλημένων (για διάφορους λόγους ο καθένας), που λειτουργεί σαν ένα φεουδαρχικό-παρασιτικό σύστημα. Ένα κύριο χαρακτηριστικό του φεουδαρχισμού αλλά και του συστήματός μας είναι ότι θεωρεί τον πολίτη ως αντικείμενο και όχι ως υποκείμενο. Ένα δεύτερο είναι η αλληλοδιαπλοκή των κυρίαρχων παραγόντων του.
Προσπαθούμε λοιπόν να λύσουμε ένα πρόβλημα (π.χ. Δημόσια Διοίκηση). Δεν θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε διότι το κάθε πρόβλημα αλληλοδιαπλέκεται με άλλα προβλήματα που αντίστοιχα κι αυτά αλληλοδιαπλέκονται με άλλα προβλήματα (π.χ. συνδικαλισμός, διαφθορά, αδιαφάνεια κ.α.). Εκτιμώ δηλ. ότι η προσέγγιση του φεουδαρχισμού είναι πολύ κοντά στη σημερινή πραγματικότητα, η οποία "θολώνει" την αντίληψή μας.
Όσον αφορά το 2ο (αφού δεχτούμε ότι αποδεχτήκαμε το πρώτο) εκτιμώ ότι με κάποιο τρόπο θα πρέπει να σηματοδοτηθεί το "εναρκτήριο λάκτισμα" της ριζικής αλλαγής. Αυτό είναι βέβαια κυρίως ευθύνη των πολιτικών ή αυτών που θα ηγηθούν σ’ αυτήν την πορεία. Επειδή όμως προσωπικά πιστεύω ότι δεν χρειαζόμαστε κάποια συνηθισμένη αλλαγή ή βελτίωση, αλλά ριζική αναγέννηση, θέλοντας να συνεισφέρω προς αυτή την κατεύθυνση προτείνω συνολική αντιμετώπιση της κατάστασης και όχι αποσπασματική που γινόταν μέχρι σήμερα.
Το υφιστάμενο παρασιτικό σύστημα λέει "βολέψου εσύ όπως μπορείς (με ανευθυνότητα, μίζες, ξεπούλημα της αξιοπρέπειάς σου κλπ) και μη με ενοχλείς και έτσι δεν θα σε ενοχλώ και εγώ". Μ' αυτή την έννοια η «κήρυξη πολέμου» κατά του συστήματος, είναι και κατά του βολέματος, της αφασίας και του εκμαυλισμού μας!
Οι πιο πολλοί λένε ότι για να αλλάξουν τα πράγματα, οι αντιλήψεις κλπ, χρειάζονται πολλά πολλά χρόνια. Στο αν οι ζητούμενες "βαθιές" αλλαγές (στις αντιλήψεις μας μέσω παιδείας κλπ) απαιτούν πολύ χρόνο, έχω μια ένσταση! Σίγουρα το να εμπεδωθούν κάποια πράγματα πιθανόν να χριαστεί ένα μεγάλο διάστημα. Όμως πιστεύω ότι το κρίσιμο δεν είναι το τέλος αυτού του διαστήματος, αλλά η αρχή!
Διότι αν συναποφασίσουμε όλοι μαζί (επιτέλους!) ότι θέλουμε να αλλάξουμε και να γίνουμε ένα πραγματικά δίκαιο κράτος ισονομίας, ισοπολιτείας και αξιών, το σημαντικό δεν είναι πόσο χρόνο θα χρειαστούμε για να το πετύχουμε, αλλά το ότι συνειδητά το επιλέξαμε και ως συμμέτοχοι και συνυπεύθυνοι όλοι αγωνιζόμαστε, ο καθένας από το μετερίζι του και τις δυνάμεις του να το φέρουμε εις πέρας. Συστράτευση δυνάμεων, είναι λοιπόν η λύση!
Αυτό επιβεβαιώνεται από τα λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, που είναι επίκαιρα όσο ποτέ:
«Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε "Πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα", αλλά ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό, και εκάμαμε την Επανάσταση».
Ήρθε η σειρά μας! Έρχεται η "βροχή" που θα «πέσει» σ’ όλους μας και θα φέρει την επιθυμία της σύγχρονης «απελευθέρωσης» από τα δεινά του χθεσινού «σάπιου» κράτους.
Καταρχήν η αλλαγή θα αρχίσει από τη στιγμή που:
1ον Αναγνωρίσουμε το πρόβλημα και
2ον Αποφασίσουμε όλοι μαζί (ή τουλάχιστον αρκετοί) να αλλάξουμε τη "μοίρα" μας.
Από την εμπειρία μου διατείνομαι ότι "εντέχνως" μας εμποδίζουν να αναγνωρίσουμε σφαιρικά το υφιστάμενο πρόβλημα. Όλοι αντιλαμβανόμαστε κάποια προβλήματα από τα βιώματά μας, αλλά (συνήθως) δεν μπορούμε να τα συνδέσουμε όλα μαζί, έτσι ώστε να έχουμε συνολική εικόνα για τα πραγματικά αίτια.
Από τα βιώματά μου (έζησα σε διάφορες πόλεις, Δημόσια Διοίκηση, συνδικαλισμός, πολιτική κ।α) αντιλήφθηκα ότι κύριο εργαλείο του συστήματος είναι ένα δίκτυο ξεπουλημένων (για διάφορους λόγους ο καθένας), που λειτουργεί σαν ένα φεουδαρχικό-παρασιτικό σύστημα. Ένα κύριο χαρακτηριστικό του φεουδαρχισμού αλλά και του συστήματός μας είναι ότι θεωρεί τον πολίτη ως αντικείμενο και όχι ως υποκείμενο. Ένα δεύτερο είναι η αλληλοδιαπλοκή των κυρίαρχων παραγόντων του.
Προσπαθούμε λοιπόν να λύσουμε ένα πρόβλημα (π.χ. Δημόσια Διοίκηση). Δεν θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε διότι το κάθε πρόβλημα αλληλοδιαπλέκεται με άλλα προβλήματα που αντίστοιχα κι αυτά αλληλοδιαπλέκονται με άλλα προβλήματα (π.χ. συνδικαλισμός, διαφθορά, αδιαφάνεια κ.α.). Εκτιμώ δηλ. ότι η προσέγγιση του φεουδαρχισμού είναι πολύ κοντά στη σημερινή πραγματικότητα, η οποία "θολώνει" την αντίληψή μας.
Όσον αφορά το 2ο (αφού δεχτούμε ότι αποδεχτήκαμε το πρώτο) εκτιμώ ότι με κάποιο τρόπο θα πρέπει να σηματοδοτηθεί το "εναρκτήριο λάκτισμα" της ριζικής αλλαγής. Αυτό είναι βέβαια κυρίως ευθύνη των πολιτικών ή αυτών που θα ηγηθούν σ’ αυτήν την πορεία. Επειδή όμως προσωπικά πιστεύω ότι δεν χρειαζόμαστε κάποια συνηθισμένη αλλαγή ή βελτίωση, αλλά ριζική αναγέννηση, θέλοντας να συνεισφέρω προς αυτή την κατεύθυνση προτείνω συνολική αντιμετώπιση της κατάστασης και όχι αποσπασματική που γινόταν μέχρι σήμερα.
Το υφιστάμενο παρασιτικό σύστημα λέει "βολέψου εσύ όπως μπορείς (με ανευθυνότητα, μίζες, ξεπούλημα της αξιοπρέπειάς σου κλπ) και μη με ενοχλείς και έτσι δεν θα σε ενοχλώ και εγώ". Μ' αυτή την έννοια η «κήρυξη πολέμου» κατά του συστήματος, είναι και κατά του βολέματος, της αφασίας και του εκμαυλισμού μας!
Οι πιο πολλοί λένε ότι για να αλλάξουν τα πράγματα, οι αντιλήψεις κλπ, χρειάζονται πολλά πολλά χρόνια. Στο αν οι ζητούμενες "βαθιές" αλλαγές (στις αντιλήψεις μας μέσω παιδείας κλπ) απαιτούν πολύ χρόνο, έχω μια ένσταση! Σίγουρα το να εμπεδωθούν κάποια πράγματα πιθανόν να χριαστεί ένα μεγάλο διάστημα. Όμως πιστεύω ότι το κρίσιμο δεν είναι το τέλος αυτού του διαστήματος, αλλά η αρχή!
Διότι αν συναποφασίσουμε όλοι μαζί (επιτέλους!) ότι θέλουμε να αλλάξουμε και να γίνουμε ένα πραγματικά δίκαιο κράτος ισονομίας, ισοπολιτείας και αξιών, το σημαντικό δεν είναι πόσο χρόνο θα χρειαστούμε για να το πετύχουμε, αλλά το ότι συνειδητά το επιλέξαμε και ως συμμέτοχοι και συνυπεύθυνοι όλοι αγωνιζόμαστε, ο καθένας από το μετερίζι του και τις δυνάμεις του να το φέρουμε εις πέρας. Συστράτευση δυνάμεων, είναι λοιπόν η λύση!
Αυτό επιβεβαιώνεται από τα λόγια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, που είναι επίκαιρα όσο ποτέ:
«Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε "Πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα", αλλά ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό, και εκάμαμε την Επανάσταση».
Ήρθε η σειρά μας! Έρχεται η "βροχή" που θα «πέσει» σ’ όλους μας και θα φέρει την επιθυμία της σύγχρονης «απελευθέρωσης» από τα δεινά του χθεσινού «σάπιου» κράτους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)