Αναζητώ, αναζητώ, αναζητώ, από τότε που θυμάμαι και ελπίζω να συνεχίσω έτσι μέχρι να πεθάνω.
triantageo@gmail.com

Προβολή πλήρους προφίλ.

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

ΠΡΟΤΑΣΗ: ΝΕΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ

ΠΡΟΤΑΣΗ:
ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ

Καταθέτουμε μια πρόταση, η οποία εκτιμούμε ότι μπορεί να αποτελέσει μια βάση αναφοράς για την προσέγγιση του νέου αναπτυξιακού μοντέλου που όλοι μας αναζητούμε. Βέβαια απαιτεί παραπέρα εμβάθυνση και ανάλυση και γι’ αυτό την καταθέτουμε, προκειμένου να προκαλέσουμε έναν ευρύτερο, βαθύτερο και ουσιαστικό διάλογο για την ανάπτυξη των τόπων μας. Προσπαθούμε να θίξουμε ζητήματα που πιστεύουμε ότι είναι σημαντικά για τον τόπο μας και με την ελπίδα ότι τα παιδιά όλων θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και δυνατότητες με τα παιδιά του κέντρου.
Επίσης θέλουμε να επισημάνουμε το εξής. Στο σύγχρονο ερώτημα «που βρίσκεται η σοφία μέσα στον ωκεανό της πληροφόρησης και της γνώσης» πιστεύουμε ότι τη βρίσκουμε σε αφθονία στην απλή καθημερινή σκέψη του ανθρώπου, κυρίως όμως στην περιφέρεια. Ένα ουσιαστικό πλεονέκτημα που συνοδεύεται όμως με την άνιση δυνατότητα σε ευκαιρίες εκπαίδευσης, και κατάρτισης σε σχέση με το κέντρο. Αντίστροφα, εκτιμούμε, ότι ενώ στα μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα, Θεσσαλονίκη) υπάρχει αφθονία ευκαιριών γνώσης (κυρίως εξειδικευμένης), ταυτόχρονα υπάρχει «έλλειμμα» σοφίας. Θα τολμούσαμε να πούμε ότι οι κατοικούντες στο κέντρο και κυρίως οι έχοντες σημαντική εξουσία ζουν σε μία "γυάλα" ψευδαισθήσεων (δηλ. η γνώση που απορρέει από τη συμμετοχή τους στα κέντρα αποφάσεων, ότι τους καθιστά και αυτομάτως «σοφούς» ή «αυθεντίες»), όπου όταν πραγματικά αφουγκράζονται το λαό της περιφέρειας και της υπαίθρου, τότε απρόσμενα συνειδητοποιούν κάποιο «έλλειμμα» της σοφίας τους.

Μήπως θα μπορούσαμε λοιπόν, καθιερώνοντας μια διαδικασία ισότιμου και συστηματικού διαλόγου, αλληλεπίδρασης και αλληλοτροφοδότησης του κέντρου και της περιφέρειας να καλύψουμε τα αντίστοιχα «ελλείμματα» και των δύο;

Πρόταση
Προς ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης των Περιφερειών
βασισμένο στην αξιοποίηση του συλλογικού κεφαλαίου εμπειρίας και γνώσης
---ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ—Δημιουργίας Κέντρων εξ αποστάσεως επαγγελματικής κατάρτισης
και Δια βίου Μάθησης ή Συντονιστικά Κέντρα Δημιουργίας Συλλογικού Κεφαλαίου Γνώσης

Ανάλυση προβλήματος


-Το επείγον πρόταγμα της Σύγχρονης Ελλάδας μέσα σε ένα έντονα παγκοσμιοποιημένο και ανταγωνιστικό γίγνεσθαι, είναι η ισόρροπη, ισότιμη και δημοκρατική ανάπτυξη μεταξύ κέντρου και περιφερειών, ιδιαίτερα των ασθενέστερων λόγω συνθηκών (παραμεθόριες, νησιωτικές κλπ).

-Ένα δεύτερο δεδομένο είναι ότι η γνώση-πληροφόρηση στις σημερινές συνθήκες είναι εξουσία. Η εμβάθυνση και διάχυση της Δημοκρατίας η οποία μπορεί να υλοποιηθεί μόνο μέσω της αποκέντρωσης και την ουσιαστική μεταβίβαση εξουσιών, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί εάν δεν αποκεντρωθεί-διαχυθεί η γνώση. Και είναι γνωστό ότι η περιφέρεια υστερεί σημαντικά σε εκπαιδευτικές δυνατότητες και ευκαιρίες σε σχέση με το Κέντρο.

-Ένα άλλο δεδομένο είναι η "έλλειψη" (λόγω της υπερσυγκέντρωσης στο κέντρο) στελεχιακού δυναμικού σε όλο το φάσμα της παραγωγής και ιδιαίτερα σε ειδικευμένο και άρτια καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό. Επίσης λόγω του πυρηνοκεντρικού συστήματός μας, τα σημαντικότερα έργα-projects (δημόσια ή ιδιωτικά) υλοποιούνται από στελέχη του κέντρου με συνέπεια τον συνεχή εμπλουτισμό τους σε εμπειρίες και την αναβάθμισή τους σε αντιδιαστολή με τα στελέχη της περιφέρειας που κατά κανόνα έχουν φθίνουσα πορεία.

-Ένα ακόμη δεδομένο είναι ότι λόγω της απόστασης από ιδιαίτερα μεγάλα αστικά κέντρα, το "περιορισμένο" περιβάλλον (αγοράς, κοινωνίας, πολιτισμού, ψυχαγωγίας) δημιουργεί έλλειμμα εμπειριών, κατά συνέπεια "κλειστές" κοινωνίες με όλα τα συνεπακόλουθα (αγκυλωμένη νοοτροπία, δυσκολίες στην ενσωμάτωση κάθε τι νέου κλπ).

-Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ότι το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, εφόσον εντάσσεται στο παραπάνω περιγραφόμενο πλαίσιο, παρά την αρχική τόνωση που έδωσε σε όλη την περιοχή, η ανταγωνιστικότητά του (παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες) είναι διαρκώς μειούμενη, ειδικά αν το συνδυάσουμε με το πάγιο πρόβλημα του ελληνικού πανεπιστημίου, της σύνδεσής του με την παραγωγή (με μία όμως απαραίτητη προϋπόθεση: της προηγούμενης ουσιαστικής σύνδεσής του με την κοινωνία!).

-Όλα τα παραπάνω έχουν οδηγήσει σε απομόνωση της Περιφέρειας μας (και άλλων περιφερειών με ανάλογες συνθήκες), με συνακόλουθες συνέπειες στην οικονομική ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση, την πληροφόρηση αλλά και γενικότερα στη μόρφωση, την καλλιέργεια και την εξέλιξη της κοινωνίας.

Η προσέγγιση της λύσης είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη και απαιτεί μακρόπνοο σχεδιασμό, μιας και εμπλέκονται η πολιτική βούληση, η οικονομία, η παιδεία, το περιβάλλον, η κοινωνία, οι πολίτες.

Παρακάτω όμως τολμούμε να καταθέσουμε μια τεχνοκρατική και πρακτικά άμεσα εφαρμόσιμη λύση δημιουργίας μαθησιακών δυνατοτήτων, που όμως έχει έντονα δημοκρατικές προεκτάσεις και μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για την γενικότερη άρση των ανισοτήτων μεταξύ των περιφερειών της χώρας μας και παράλληλα να αλληλοτροφοδοτήσει το σχεδιασμό για την ανάπτυξη των περιφερειών της ΕΕ γενικότερα.

ΠΡΟΤΑΣΗ:Δημιουργία Κέντρων Εξ αποστάσεως επαγγελματικής Κατάρτισης και Δια Βίου μάθησης ή Συντονιστικά Κέντρα Δημιουργίας Συλλογικού Κεφαλαίου Γνώσης.Ένα (τουλάχιστον) κέντρο σε κάθε Περιφέρεια και μιας η πρόταση προέρχεται από τη Θράκη προτείνουμε τη Δημιουργία του Κέντρου της Θράκης να έχει συντονιστικό χαρακτήρα όλων των Κέντρων, σε αντιστοιχία με το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Πάτρας, αλλά επικεντρωμένο στην επαγγελματική κατάρτιση, την επιμόρφωση, την κοινωνική μόρφωση και γενικά τη Δια βίου Μάθηση. Θα πρόκειται για ένα «ζωντανό» οργανισμό που θα ενώνει όλους και θα συντονίζει τη δημιουργία του συλλογικού «κεφαλαίου» γνώσης στο οποίο θα έχουν πρόσβαση όλοι (ισότιμη αμφίδρομη σχέση).

Ανάλυση-Επιπτώσεις:


Καταρχήν στο όλο εγχείρημα πρέπει να εμπλακούν όλοι οι τοπικοί φορείς (Περιφέρεια, Νομαρχίες, Δήμοι, Πανεπιστήμιο, Επαγγελματικά επιμελητήρια, Επιστημονικοί φορείς, Συνδικαλιστικοί φορείς, Κοινωνικοί, Εργασιακοί, Πολιτιστικοί κλπ) δημιουργώντας έτσι ένα πλέγμα επικοινωνίας και αλληλοτροφοδότησης.

Ακόμη σε συνέχεια της δηλωμένης πολιτικής βούλησης, δηλ. να δημιουργηθούν Ινστιτούτα Δια βίου Κατάρτισης σε κάθε πανεπιστήμιο, θα ήταν χρήσιμο τα τυχόν υφιστάμενα πανεπιστήμια σε κάθε Περιφέρεια να συνδεθούν άμεσα με τα Κέντρα που προτείνουμε ειδικά σε θέματα επαγγελματικής κατάρτισης που απαιτούν επιστημονικό υπόβαθρο συνεργαζόμενα με τους ανάλογους επιστημονικούς-επαγγελματικούς φορείς.



Παράδειγμα:το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο σε συνεργασία με το ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο) και την ΕΜΔΥΔΑΣ (Μηχανικοί του Δημοσίου) Θράκης (εμπλέκοντας βέβαια στο διάλογο-διαβούλευση την τοπική κοινωνία και άλλους φορείς επιστημονικούς, ερευνητικούς, επαγγελματικούς ) να καταρτίζουν σύμφωνα με τις ανάγκες και προτεραιότητες της τοπικής κοινωνίας προγράμματα κατάρτισης που θα υλοποιούνται μέσω του προτεινόμενου Κέντρου για μηχανικούς της Περιφέρειας ΑΜ-Θ. Αυτό θα έχει πολλαπλά οφέλη, όπως:
α)να αφουγκράζεται (μέσα από τη συνεχή αλληλοτροφοδότηση) το Πανεπιστήμιο τις πραγματικές ανάγκες του τόπου, σε συνδυασμό με τις νέες αναπτυξιακές τάσεις, προβαίνοντας παράλληλα και σε αναδιοργάνωση των βασικών του σπουδών ή να διοργανώνει ανάλογα ερευνητικά με τη συμμετοχή τοπικών φορέων
β)να παρέχει αξιόπιστα προγράμματα κατάρτισης σε μηχανικούς της Περιφέρειας αλλά και σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο σε όλη την Ελλάδα (μιας και το επιτρέπει η τεχνολογία), ενισχύοντας έτσι το κύρος και τη φήμη του στην ελληνική και την ευρύτερη αγορά
γ) οι μηχανικοί της Περιφέρειας να έχουν άμεση υποστήριξη σε κατάρτιση και να μπορούν έτσι να εξελίσσονται ανάλογα με στελέχη του κέντρου
δ) ισχυρό και ανταγωνιστικό Πανεπιστήμιο (όχι όμως βασισμένο στους ψυχρούς κανόνες της αγοράς, αλλά στις ουσιαστικές ανάγκες της κοινωνίας) που θα δίνει σταθερή και συνεχώς αυξανόμενη ώθηση στην τοπική οικονομία και κοινωνία κλπ.
Επίσης ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο στην όλη διαδικασία διαλόγου και αλληλοτροφοδότησης που θα προκύψει από το όλο εγχείρημα είναι ότι μπορούν (και πρέπει) να εμπλακούν σ’ αυτό οι έλληνες ομογενείς σε όποιο σημείο της γης και να βρίσκονται. Έτσι η διαβούλευση μέσα από εμπειρικά θέματα θα προκαλέσει μιας πρώτης τάξης επικοινωνία του ελληνικού δυναμικού σε όλο τον κόσμο που μένει ανενεργό.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι η ουσία ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι να εμπλέξει καταρχήν το σύνολο των τοπικών φορέων σε μια διαρκή διαδικασία διαλόγου, μάθησης, αναζήτησης, εγρήγορσης και ανάπτυξης, προσδίδοντας έτσι οντότητα στην έννοια της περιφέρειας καταρχήν και καταπολεμώντας διαχρονικά τις ανισότητες που υπάρχουν. Επίσης σε μια διαδικασία συνεχούς διαλόγου και αλληλοτροφοδότησης σε διάφορα επίπεδα (μεταξύ των πολιτών, μεταξύ των περιφερειών, μεταξύ των φορέων, με την ομογένεια κα). Τίθενται έτσι οι βάσεις για την δημοκρατική ενεργή συμμετοχή όλων, προκειμένου όλοι μαζί να ενώσουν τις δυνάμεις τους σ’ ένα νέο κεφάλαιο συλλογικής γνώσης, το οποίο θα οδηγήσει σε ένα πραγματικά νέο αναπτυξιακό μοντέλο.

Επίλογος


Η τεχνολογία ως γνωστόν υπάρχει. Οι δυνατότητες επίσης. Αυτό που χρειάζεται είναι η έμπρακτη πολιτική βούληση. Και επειδή η «Δημοκρατία της Γνώσης» προϋποθέτει αμέριστη στήριξη και συναίνεση της πολιτικής ηγεσίας στο να απολέσει σημαντικό μέρος της πυρηνοκεντρικής εξουσίας της, προκειμένου να χειραφετηθούν πραγματικά οι τοπικές κοινωνίες, που θεωρούμε ότι είναι η πραγματική πρόκληση για το μέλλον της χώρας μας.